Snijdt de stilte Haar laatste hart verloren, gesmolten van de smart ziet alles als verstoren verduistert het gloren en maakt mij verstart haar pijn laat de stilte snijden en vertelt van een scherpte die mij nu nog verwond: tot tranen toe mijn mond doet trillen en belijden de woede van later maakt troebel mijn blik maar helder het hoofd laat tranen de loop en gedachten gericht onuitspreekbaar verdriet laat ons fluisteren houdt ons stil elke beweging en geluid is veruit te hard, te luid sta ik je bij dan nog veraf ben je zo dicht dan lees ik je open en smelt al ons hopen